Terug in Bolsward hebben we ons koffertje en toilettas gepakt en zijn we laat in de middag vertrokken voor een reis van ongeveer 1900 kilometer naar Kamjanets-Podilsky. Met een lading van totaal 11 ton zijn we via Berlijn, Wroclaw, Katowice en Krakow op donderdagavond aangekomen vlak bij grens voor een nachtje slapen, om op vrijdag 6 januari de grens te passeren in Medyka. Deze grensovergang ligt vlak bij Prysmiel waar een maand eerder een raket inslag is geweest en waar nog mensen werden gedood. Hier was echter niets van te zien. Aangekomen bij de grens was het zeer rustig. Door de feestdagen van 3 koningen en het orthodoxe Kerstfeest op zaterdag en zondag kwam dit wel goed uit.
Omdat je moet uitzoeken wat je precies moet doen bij een dergelijke passage is het altijd gemakkelijk om samen dit soort passages te doen. Je moet de juist rij zien te kiezen maar dat blijft altijd een gok. Je bent afhankelijk van de chauffeur voor je. Heeft hij de papieren niet goed voor elkaar dan heb je een uitdaging en moet je wachten tot hij klaar is. Een raar systeem en dat is een van de oorzaken van de lange wachtrijen aan de grens.
Een extra kopie van de papieren voor de Poolse douane is misschien nog handig om mee te geven. Ze willen ook weer een kopie maar hebben verder geen vragen.
Bij de Oekraïense kant is het zoeken hoe alles gaat en dat maakt het ook wel leuk. Het is net een escaperoom. Je krijgt een briefje en daar moet je de juiste stempels op zien te behalen voor je door het hek naar binnen mag het land in. We rijden het terrein op en parkeren vooraan op de parking en we staan voor het hek. We hadden wel in de gaten dat er wat moest gebeuren maar wat dat is zoeken.
Wij naar de douanecontrole, een oude bouwkeet met 3 bureaus in bus stand en 3 douaniers die je gapend aankijken als je naar binnen stapt. Wij wat met papieren zwaaien en we waren dus fout. Met handgebaren probeerden ze duidelijk te maken dat we eerst naar de paspoortcontrole moesten. Er is geen Engelse of Duitse taal te lezen dus de man mee naar buiten en wijzend naar een hokje waar we ons eerst moesten melden. Hij had de papieren ook bekeken en we hadden niet het juiste formulier volgens hem en we moesten alles overschrijven en een organisatie code opvragen van de losplaats anders ging het niet lukken. Jacob eerst het formulier invullen en in spijkerschrift moest die arme man dit later ontcijferen. Ik had snel een paar pennen meegenomen uit de wagen als een beetje smeermiddel. Nu eerst naar de paspoortcontrole. Die keken ons aan of ze water zagen branden en vragen ons verbaasd waar onze wagen is. Ja die staat 150 meter verder op. Dit was fout maar voor deze keer gingen ze onze paspoorten toch checken. Nadat dit gedaan was kregen we onze eerste stempel. Toen naar de douanecontrole met papieren en een extra formulier in spijkerschrift en de pennen. En het werkte hij was blij met de pennen en vulde de ontbrekende gegevens in en we mochten naar buiten zodat hij in de computer de declaratie kon verwerken. Na 10 minuten met een klap op het raam mochten we ons weer melden en moesten nog een kopie maken bij een expediteur en dan zou hij mee gaan naar de auto. Bij de auto moest de trailer deur open en dus het bewuste zegel er van af. Wij zijn daar geen voorstander van maar anders mochten we blijven staan beeldde hij uit. Een foto werd gemaakt van de goederen en toen was het klaar. Er werd verder nergens naar gekeken. Met de juiste stempels op het loopbriefje mochten we uiteindelijk via de poort waar 2 grenswachten met grote geweren stonden, het terrein verlaten.
Bij het eerste Oekraïense tankstation een datakaartje kopen zodat we toch kunnen blijven communiceren met de achterblijvers. En dat werkt fantastisch binnen no-time had Jacob databereik en alles werkte weer zoals het moest en ik kon weer aanhaken op zijn telefoon. Je moet een westers kaartje uitzetten, data buiten de EU is niet goedkoop. Dit data kaartje was 2 euro en met heel veel MB. We konden weer vooruit.
Het was 10 uur in de ochtend en de weg was leeg we konden richting Lviv. De weg is niet slecht en we rijden met een lekker gangetje. Even voor Lviv krijgen we telefoon van Erwin en Gert, ze hebben de dag ervoor al gelost en zijn weer onderweg terug. We spreken af bij een tankstation bij Lviv en doen even een gezamenlijk bakkie.
